Maneviyat, din ve inanç arasındaki ayırt edici çizgi bulanık olabilir. Bazıları için, birbirlerinin yerine geçebilecekleri anlaşılıyor. Bu sayıdaki bazı yazarlar bunları eş anlamlı olarak kullanır. Bazı durumlarda, belki olabilir. Ancak, özellikle bu makalede sunulan model ışığında görüldüğü zaman, belirgin biçimde farklı kavramlardır. Medyumlar, maneviyatın tartışılmasını ve manevi gelişime yönelik genel bir temayı sağlar, ancak onunla inanç arasındaki ayrımı sağlamaz. Öyleyse, bu tür maneviyat ve din kavramları nasıl inanç denklemine dönüşür? Birbirleriyle ilişkili, ancak kapsam bakımından farklı, onlar inancın temelini oluşturan yapılardır. Dinin tanımlanması “çoğu zaman zor olarak tutuluyor”. Bir tanımı tam olarak belirlemek için birçok girişimde bulunuldu. Yeterli bir tanım, “dinlerin, belirli türden inanç ve uygulamalardan oluşan sistemler veya yapılar olduğu: insanüstü varlıklarla ilgili olan inanç ve uygulamaların” anlayışında yatmaktadır. Süpermen varlığı veya varlıkları, ister erkek, ister kadın, isterse yaşlı, normal ölümlülerin yapamayacağı şeyleri yapmaz ve “onları insanlardan ayıran mucizevi işler ve güçlerle bilinir”
Medyumlar için din, “temel bir sosyal ihtiyaç etrafında geliştirilen istikrarlı bir değerler, normlar, durumlar, roller ve gruplar kümesidir”, Kutsal ve saygısız bir ayrım yapmak için toplumsal ihtiyaç tüm dinlerin özü. “Dolayısıyla dini yaşam, toplum yaşamını kalınlaştırır ve sağlamlaştırır, topluma ve değerlerine bağlılık duygusu uyandırır”. İnsan yaşamının toplum yaşamı bağlamındaki bağımlılığına bağlı olarak dünya çapında her tür din üzerinde geniş ve değişken etkileri vardır. Bu modelin amacı için din, “radikal monoteist” terimleriyle insanüstü ile sınırlıdır. Din, bir tanrıya ya da güç ve değer merkezine değinen bir inanç ve uygulama setidir. Kişiler, saygı ve ibadet göstermek için ibadet hizmetlerine katılmak ya da dua etmek gibi şeyler yaparlar. Kısacası, yapma halidir. Medyum sözlüğü maneviyatı “beden ya da maddi meselelerden ayırt edilen ruh ya da ruh” olarak tanımlamaktadır ve maneviyat “manevi karakter, kalite ya da doğa” olarak takip etmektedir. Hristiyan perspektifinden bakıldığında, maneviyat: Tanrı’nın önünde ve yaratılmış dünyanın ortasında bir varlıktır. İsa Mesih’te bir dua ve yaşayandır. Kutsal Ruh tarafından kavranan, sürdürülen ve dönüştürülen insan ruhudur. Hediye olarak gelen bir cemaat için inananların aramasıdır. Manevi olmak ya da maneviyat sahibi olmak için, insanlar inançlarının ruhunun rehberliğinde bir yaşam sürdürmeye çalışırlar. Kişiler, Ruh’un kendilerini yönlendirdiğini nasıl hissettiğine dayanarak yaptıkları eylemlerle ilgili meditasyon yapabilir, dua edebilir veya bilinçli kararlar alabilir. Kısacası, bir varlık halidir.
Aranan Model
Bilim adamları tarafından yukarıda açıklandığı gibi bu terimler arasında ayrım yapma konusundaki kayda değer girişimlere rağmen, mevcut eğilim bu üç kavramı eşit ve değiştirilebilir olarak ele almaktır. Bir kişi dini, bir örnekte inanç demek için kullanabilir. Bir sonraki örnekte, başka biri din anlamına gelmek için maneviyatı kullanabilir. Kullanıma veya uygulamaya bağlı olarak, biri diğerini ifade etmek için üç terimden herhangi birinin yerini alabilir. Bu ortak yaklaşımın aksine, benim modelimde maneviyat ve din bir inanç işlevidir. Hem din hem de maneviyat, vakıf olarak iman gerektirir. Başka bir deyişle inanç, bireylerin ya dini ya da manevi oldukları yol gösterici ilkedir. İnanç, dinlerinin veya maneviyatlarının hem kaynağı hem de hedefi olarak hizmet eder. Dine bağlılık veya maneviyatta büyüme algısı kişinin inancını anlama konusundaki daha büyük bir değerin ölçüsü olarak görülebilir. Ayrıca, biri diğeri olmadan mevcut olabilir. Örneğin, birinin inanca sahip olması, ancak mutlaka dindar olması mümkün değildir. Veya birileri inanca sahip olabilir ve dindar olabilir, ancak mutlaka manevi olmayabilir. Dahası, tanımların en katı anlamında, din ve maneviyat, bir kişinin inancının gerekli unsurları değildir. Ancak bunlar, inanç derinliğinin göstergesidir. Din ve maneviyat nedeniyle inanca katma değer nedeniyle, genellikle inanca örtüşen unsurlar olarak görülürler ve zorunlu olmasa da, inancın büyümesi ve gelişmesi için kritik öneme sahiptirler.
Aslında, insanlar manevi veya dinsel olabilir ve hala yansıtmayan bir inanca sahip olabilirler. Veya, alternatif olarak, kendi yaşamlarındaki anlam oluşturma sistemi, maneviyat ya da dinin davranışlarını, inançlarını ifade etme yeteneklerinden çok uzaklaştığı noktalara açık gelebilir. Örneğin, biri “Dindar olmayabilirim ama yine de iyi bir insanım” diyebilir. Dolayısıyla, neden iyi olduğunu anlamak için kendi anlam oluşturma sistemini incelememiştir. Üniversitedeki ilk yılında 12 öğrencinin inanç yolculuğundaki çalışmamda, öğrenciler “ruhsal olarak nasıl büyüdüklerini” veya “dini deneyimlerin” örneklerini nasıl tarif ettiklerini anlattılar. Belirtildiği gibi, inançla eşanlamlı olmasa da, bu unsurlar, öğrenci cevaplayanların nasıl yaptıklarını ve inandıklarına ve dolayısıyla nasıl anlam ifade ettiklerini gösteren bir göstergedir. Din ve maneviyat inanç göstergeleridir. Bu model, onlar için bir bağlam verirken, üç terimi birbiriyle değişimli olarak tartışma özgürlüğüne izin verir. Vakıf olarak inançla, maneviyat ve din, bir bireyin inancını yaşamaya izin veren şeyler veya yaşam biçimleri olarak görülebilir. Dahası, inanç bir bireyin içinde yer alırken, maneviyat ve din dinamiktir. Hareketleri var. Başka bir deyişle, birinin ikisinden biriyle elde edebileceği veya elde edebileceği bir eşik yoktur. Daha ziyade, bireyler “maneviyat” ve / veya “din” sürekliliği boyunca ortaya çıkar ve akarlar. Hayatta belirli zamanlarda, kişi daha ruhsal olabilir ve belki de dindar olmayabilir. Diğer zamanlarda, tam tersi olabilir: biri daha dindar, ancak manevi değil. Bununla birlikte, her iki öz de diğerinin gelişmesine yardımcı olabilir. Örneğin, din eylemleri bir kişinin daha ruhsal olmasına yardımcı olabilir ve bunun tersi de, ruhsallık eylemleri dindarlığa yol açabilir. Ek olarak, “maneviyat” ve “din” i sembolize eden oklar, onların birbirine daha yakın olmalarını ve aynı yöne yönlenmelerini sağlayacak bir yön alabilir. Veya, tersine, ikisi farklı yönlere hareket ediyor olabilir. Örneğin, bir kişinin dini eylemleri kişinin maneviyatını tamamlayamaz veya geliştiremez. Bu nedenle, oklar, hem maneviyatı hem de dini diğerini düzenlemeye hizmet eden birinden çok daha geniş bir yöne doğru gidiyor olacaktır. Modelin sadeliği, kişinin inanç içinde gelişmesine izin veren, hem zımni hem de açık olan şeylere masaj yapmasını ve manevra yapmasını sağlar. Biri, üç terimin ayırt ediciliğini, ancak birbirine bağlılığını görmeye başlayabilir.
Dikkat Edilmesi Gereken Bazı Sorular
Bu model ile terimler arasındaki ayrımın temelini oluşturan temel olarak, her üç türevdeki ince nüansları incelemeye başlayabiliriz. Mesela, manevi gelişmeyi tartıştığımızda, inancında olma aleminde büyümemize izin veren meselelere mi bakıyoruz? Yoksa hala anlam ifade eden sistemlere odaklanan konulardan mı bahsediyoruz? Eğer ikincisi ise, buna ruhsal gelişimden ziyade inanç gelişimi olarak bakmalıyız.
Bu model daha ileri çalışmalar için de temel teşkil edebilir. Kişi bu model ışığında inancını nasıl kullanır? Bir insanı daha dinsel yapan şey nedir? Daha çok manevi? Birinin inanç gelişimi içinde kendisini daha fazla ya da daha az manevi ya da dini yapan belirli deneyimler var mı? Büyük dindarlık ya da maneviyat eylemleri inanç gelişimini gerçekten tetikler mi (Medyumlar inanç aşamaları boyunca hareketi gibi)? Öğrenci profesyonelleri olarak inanç gelişiminin manevi ve / veya dini yönlerini nasıl teşvik eder veya mentorluk ederiz?
Ayrıca, modelin maneviyat ve din tarafları akıcı ve dinamiktir. Bir noktada, her bir süreklilik boyunca ampirik araştırmalara izin verebilecek belirli noktalara sayısal bir ölçek atanabilir. Böyle bir ölçekle araştırmacılar bireyleri her ölçek boyunca farklı aşamalarda çalışabilirler. Daha çok manevi veya daha dindar olan bireylerde veya süreklilik boyunca herhangi bir noktada bu terimlerle ilgili olan bilişsel, psikososyal ve tipolojik öğeler nelerdir?
Dahası, eğer inanç temel ise, manevi olduğunu veya dinsel olduğunu söyleyen ancak kişisel inançlarına yansımamış olduğunu söyleyen bireyler için bu konuları nasıl araştırabiliriz? Manevi büyümeye yol açan anlam kazandıran sistemleri nasıl ortaya çıkarırız? Eleştirel bir biçimde incelenmiş inancı sorgulamak, incelemek, duraklatmak ve yansıtmak için gerekli yolları nasıl sağlıyoruz?
Sonuç
Bir meslek olarak inancı / manevi açığa çıkarma sürecine başladık! öğrencilerimiz arasında gelişimin dini yönü. Tıpkı tek bir ipliğin çekilmesinin daha fazla ipliğin çözülmesine neden olabileceği gibi, inanç kavramını çekmek de daha fazla soru ve düşüncenin seline neden olur. İnanç, maneviyat ve din kavramlarına açıklık ve tanım sağlayan bir model sunuyorum. Önerdiği karmaşıklıklarla ilgili tartışmayı teşvik etmek amaçlanmıştır. Model, bu önemli yapının anlaşılmasını artırmak için gereken diyalogu başlatmak için bir araç olarak kullanılabilir.
